
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Μετά το ακραίο καιρικό φαινόμενο Daniel, ο γεωμορφολογικός χάρτης της Θεσσαλίας άλλαξε. Παρόλο που οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) έχουν ειδικό βάρος στη φροντίδα των οικείων υποθέσεων, στον κοινωνικό διάλογο, που έχει ήδη ξεκινήσει για την ανασύνταξη των δυνάμεων της πληγείσας περιοχής, η θέση της υπό μελέτη Περιφέρειας ως θεσμού και ως εδαφικής ενότητας στην καλύτερη περίπτωση υποβαθμίζεται και στη χειρότερη δεν εξετάζεται καθόλου. Το σημείο εκκίνησης της εργασίας είναι ότι η ανασυγκρότησή της απειλείται, επιβραδύνεται ή διακόπτεται εξαιτίας του προβληματικού πλαισίου διαχείρισης. Στόχος είναι η ανάδειξη του κατάλληλου παραδείγματος διοίκησης, αφενός, της καταστροφής, αφετέρου, της αναπτυξιακής διαδικασίας, αντιπροσωπευτικού της χωρο-εδαφικής φυσιογνωμίας της και με μακροπρόθεσμη προοπτική. Το προτεινόμενο μοντέλο έχει ως αφετηρία την ενδογενή ανάπτυξη και βασίζεται στη μεθοδολογία της εδαφικής διαπραγμάτευσης, η οποία αποτελεί ένα εναλλακτικό υπόδειγμα γενικής περιφερειακής ισορροπίας.
Η εργασία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Επιθεώρηση Δημόσιας Διοίκησης που εκδίδει η Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας (τεύχος 4, αρ. 1).
Μπορείτε να βρείτε ολόκληρη τη μελέτη ΕΔΩ.
Συντελεστές:
Χριστίνα Μπαρμπαρούση, Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια Περιφερειακής Ανάπτυξης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης
Γεώργιος Ασπρίδης, Καθηγητής Διοικητικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου και Σχεδιασμού
Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου, Διδάκτωρ Δημόσιας Διοίκησης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης
Δημήτριος Πετρόπουλος, Καθηγητής Γεωργικής Οικονομίας, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Τμήμα Γεωπονίας